Κοντά στον πρώτο χρόνο ζωής τα παιδιά αρχίζουν να βαδίζουν και οι γονείς αρχίζουν να ανησυχούν (δικαίως) για την καταλληλότητα των παπουτσιών του παιδιού τους. Μπορεί η βάδιση με γυμνό πόδι να γυμνάζει τους μύες της ποδικής καμάρας και των δακτύλων, ωστόσο σε παιδιά που παρουσιάζουν κινητικές δυσκολίες καλό θα ήταν να αποφευχθεί ακόμα και μέσα στο σπίτι. Είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούνται παπούτσια και μέσα στο σπίτι, έτσι ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος πτώσεων και να αυξηθεί η σταθερότητα.
Στο παιδί που κάνει δειλά δειλά τα πρώτα του βήματα, είναι σημαντικό τα παπούτσια να του προσφέρουν σωστή βάση στήριξης. Επομένως, παπούτσια με λεία, ολισθηρή σόλα πρέπει να αποφεύγονται καθώς εκθέτουν το παιδί σε κίνδνο πτώσης. Επίσης, είναι σημαντικό η σόλα να λυγίζει στη μέση ώστε να παρέχεται ο σωστός βαθμός ελευθερίας στις κινήσεις των δακτύλων του παιδιού. Μια πολύ σκληρή σόλα δυσκολεύει τις κινήσεις του ποδιού και έτσι η βάδιση γίνεται επώδυνη και κουραστική. Ακόμη, συνιστάται τα παπούτσια να έχουν μαλακό δέρμα για να είναι ανεκτά για το παιδί, αλλά στην περιοχή του αστραγάλου το δέρμα πρέπει να είναι πιο σκληρό για να παρέχει σταθερότητα στην άρθρωση της ποδοκνημικής. Με άλλα λόγια, στην περιοχή του αστραγάλου το παπούτσι θα πρέπει να πιάνει γύρω γύρω την άρθρωση, χωρίς να είναι πολύ σφιχτό και να δυσκολεύει την κίνηση αλλά χωρίς να βγαίνει και η φτέρνα. Για αυτούς τους λόγους, ένα ψηλό παπούτσι όπως είναι το μποτάκι είναι η ασφαλέστερη και πιο σωστή επιλογή για πρώτο παπούτσι από τη στιγμή που αγκαλιάζει σταθερά τον αστράγαλο του παιδιού, αυξάνοντας έτσι τη σταθερότητα και μειώνοντας τον κίνδυνο πτώσεων. Τους καλοκαιρινούς μήνες όμως, που το μποτάκι δεν είναι βολικό, ένα ζευγάρι παπούτσια με ανοίγματα (για να μη ζεσταίνεται το παιδί και δυσανασχετεί) είναι μια πολύ καλή επιλογή. Για άλλη μια φορά επισημαίνεται πως το σημαντικότερο είναι το παπούτσι να αγκαλιάζει τη φτέρνα, οπότε παπούτσια με άνοιγμα στη φτέρνα δεν προτιμώνται.
Όποιο τύπο παπουτσιού και να διαλέξει ένας γονιός (πέδιλο, αθλητικό ή μποτάκι) θα πρέπει να φροντίσει να το επιλέξει στο σωστό νούμερο και να είναι πρακτικό. Το παπούτσι μπροστά στα δάχτυλα θα πρέπει να έχει κενό ένα δάχτυλο ώστε να επιτρέπει ελευθερία κινήσεων αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να γλιστράει το ποδι του παιδιού. Επιπλέον, μια χρήσιμη συμβουλή θα ήταν να αποφεύγονται τα καρδόνια, προς αποφυγή πτώσεων, μέχρι και την ηλικία που θα μπορούν να τα δένουν και μόνα τους. Είναι προτιμότερα τα παπούτσια όλων των ειδών να έχουν βέλκρο.
Κάτι που αγνοούν πολλές φορές οι γονείς είναι ότι δεν πρέπει να παίρνουν μεταχειρισμένα παπούτσια. Τα μεταχειρισμένα παπούτσια δε χρησιμεύουν πουθενά καθώς το κάθε παιδί έχει τη δική του ανατομία και ένα μεταχειρισμένο παπούτσι μπορεί να προκαλέσει σκελετικές δυσμορφίες.
Τέλος, πολλά παιδιά με κινητικές δυσκολίες φοράνε νάρθηκες μέσα από τα παπούτσια τους. Αυτά τα παπούτσια μπορούν να είναι πιο οικονομικά και κατώτερα ποιοτικά, χωρίς όμως να ξεχνάμε την ασφάλεια του παιδιού. Επομένως, και αυτά τα παπούτσια πρέπει να είναι το σωστό νούμερο, να μην έχουν ολισθηρό πάτο και να κουμπώνουν και να ξεκουμπώνουν εύκολα.