Μία τυπική εγκυμοσύνη διαρκεί περίπου 40 εβδομάδες. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) αν ένα βρέφος γεννηθεί πριν τις 37 εβδομάδες χαρακτηρίζεται ως πρόωρο και βρίσκεται σε υψηλότερο κίνδυνο για επιπλοκές.

Τα αίτια της προωρότητας αφορούν την υγεία της μητέρας και/ή του πλακούντα. Απευθείας μετά την γέννα ξεκινάει η αξιολόγηση και η ανάλογη θεραπεία στην ΜΕΝΝ (Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών).

Τις πρώτες εβδομάδες μπορεί να παρατηρηθούν  προβλήματα όπως, δυσκολία στην αναπνοή λόγω μη ολοκληρωμένης ανάπτυξης του αναπνευστικού συστήματος, με τις πιο συχνές παθήσεις που συνδέεονται με την προωρότητα να είναι το σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας και η βρογχοπνευμονική δυσπλασία. Πολλά βρέφη παρουσιάζουν δυσκολία στην ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος (υποθερμία), καρδιακές αρρυθμίες και ανωμαλίες (υπόταση, καρδιακή μαρμαρυγή κ.α.), αναιμία και επιπλοκές στη σίτιση και στην πέψη.

Μετά την φροντίδα του νοσοκομείου μπορεί να χρειαστεί περαιτέρω θεραπεία ανάλογα με την πορεία της υγείας του βρέφους. Οι χρόνιες παθήσεις που συνδέονται με την προωρότητα  είναι

• Εγκεφαλική Παράλυση. Είναι μια διαταραχή που επηρεάζει την κίνηση, τον μυικό τόνο, την στάση του σώματος και την ισορροπία. Προκαλείται από εγκεφαλική μόλυνση, ισχαιμία ή τραυματισμό κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ή στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης του βρέφους.
• Αισθητηριακά προβλήματα. Τα πρόωρα μωρά μπορούν να παρουσιάσουν προβλήματα στην όραση (αμφιβληστροειδοπάθεια) και την ακοή (βαρηκοΐα).
• Αναπτυξιακές διαταραχές. Σε σύγκριση με τα τελειόμηνα βρέφη ,τα πρόωρα παρουσιάζουν συχνότερα μαθησιακές δυσκολίες, δυσκολίες στον λόγο, αναπτυξιακή καθυστέρηση αλλά και διαταραχές συμπεριφοράς (π.χ. αυτισμό).

Ο ρόλος του φυσικοθεραπευτή στην φροντίδα ενός πρόωρου βρέφους είναι η αξιολόγηση της κινητικής του ανάπτυξης (ρολλάρισμα, κάθισμα, περπάτημα κ.α.), μυικής δύναμης και ευλυγισίας και νευρολογικών παραγόντων. Αλλά και η οργάνωση ενός προγράμματος παρέμβασης με στόχο την προώθηση της κινητικότητας και τη βελτίωση αυτής, ώστε να μπορεί το παιδί να συμμετέχει σε δραστηριότητες ανάλογες με την ηλικία του.

Η λογοθεραπεία είναι σημαντική όταν παρατηρούνται προβλήματα σίτισης, αναπνοής και λόγου. Ο σκοπός της λογοθεραπείας είναι η εκπαίδευση του μυικού συντονισμού, του στόματος, των χειλιών και της γλώσσας ώστε το πρόωρο βρέφος να βελτιώσει την μάσηση, την κατάποση, την αναπνοή και την επικοινωνία  ανάλογα με το αναπτυξιακό του επίπεδο.

Με την εργοθεραπεία το πρόωρο βρέφος μαθαίνει να διαχειρίζεται τα αντικείμενα του περιβάλλοντος του (παιχνίδια, άλλα αντικείμενα), εκπαιδεύεται στην διαδικασία της αυτόνομης σίτισης και αποκτά τα εργαλεία να ανταπεξέλθει στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής.