Ο μυϊκός τόνος καθορίζεται ως η θέση που χαλαρώνουν οι μύες μας. Όταν ο μυϊκός τόνος είναι αυξημένος το σώμα μας ή μέρη του σώματος μας είναι δύσκαμπτα και παθητικά κινούνται με δυσκολία. Στο άλλο άκρο λοιπόν βρίσκεται ο χαμηλός τόνος όπου ο κορμός ή τα μέρη του σώματος (χέρια, πόδια, κεφάλι) κινούνται παθητικά με πολύ άνεση όπως σε μια υφασμάτινη κούκλα. Τα παιδιά με χαμηλό τόνο χρειάζονται πολύ ενέργεια να κινήσουν με έλεγχο τα μέρη του σώματος τους ενάντια στη βαρύτητα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη δυσκολία τους να κατακτήσουν κινητικά ορόσημα ή απαιτούμενες δεξιότητες για δραστηριότητες καθημερινής ζωής.

Ο μυϊκός τόνος δεν είναι αποτέλεσμα της μειωμένης δύναμης ή αντοχής αλλά κατάσταση που ορίζεται από το κεντρικό νευρικό σύστημα. Έτσι, ο χαμηλός τόνος σταδιακά επηρεάζει τη δύναμη και την αντοχή των μυών και γενικότερα την αντοχή του ατόμου. Αυτό συμβαίνει γιατί όσο λιγότερο κινείται αποτελεσματικά το σώμα ή μέρη του σώματος τόσο αποδυναμώνουν οι μύες και η αντοχή δεν θα είναι αρκετή να διατηρεί κινητικές δεξιότητες.

Ο χαμηλός τόνος στα βρέφη και στα παιδιά επηρεάζει την αρχική τους πρόθεση να κινηθούν. Ένας υγιής ενήλικας θα μπορούσε να καταλάβει πώς νοιώθουν τα υποτονικά παιδιά αν θυμηθεί πώς αισθάνεται όταν σηκώνεται από μία άνετη πολυθρόνα που μόλις έχει βουλιάξει μετά από μία κουραστική μέρα. Οι μύες μας έχουν χαλαρώσει τόσο πολύ στην άνετη πολυθρόνα μας που θα χρειαζόμαστε τη διπλάσια προσπάθεια για να σηκωθούμε από αυτή. Αυτό αισθάνονται τα υποτονικά μας παιδιά κάθε φορά που θέλουν να κινηθούν ιδιαίτερα σε κινήσεις εναντίον της βαρύτητας.

Έτσι ενώ τα παιδιά με χαμηλό τόνο δεν γεννιούνται με αδύναμους μύες αυτό θα είναι το αποτέλεσμα αν δεν υπάρχει παρέμβαση. Οι παιδιατρικοί φυσικοθεραπευτές μπορούν να βοηθήσουν. Ένας εκπαιδευμένος φυσικοθεραπευτής γνωρίζει πως να αλληλεπιδράσει με βρέφη κ παιδιά όλων των ηλικιών για να ενεργοποιήσουν αποτελεσματικά το σώμα τους και να κατακτήσουν τα κινητικά τους ορόσημα. Η θεραπεία στοχεύει συγκεκριμένους μύες και μυϊκές ομάδες και τους κρατάει ενεργοποιημένους το μακρύτερο δυνατόν με χαρούμενα παιχνίδια και κατάλληλα κίνητρα.

Ο χαμηλός τόνος είναι συνηθισμένος σε πολλά σύνδρομα αλλά και σε υγιή μωρά και παιδιά χωρίς κανένα άλλο πρόβλημα. Σε αυτά τα παιδιά ο χαμηλός τόνος δημιουργεί ήπιες δυσκολίες σε δραστηριότητες ανώτερης κινητικής δεξιότητας και συντονισμού όπως άλματα, ισορροπία στο ένα πόδι, κουτσό ή ακόμα και δυσκολίες στο μάθημα της γυμναστικής στο σχολείο.

Επίσης παιδιά με χαμηλό τόνο μπορούν να έχουν δυσκολίες στη λεπτή κινητικότητα και σε ότι έχει να κάνει με την ενασχόληση των χεριών και το συντονισμό χεριού – ματιού. Οι παιδιατρικοί φυσικοθεραπευτές και εργοθεραπευτές έχουν εκπαιδευτεί να χειρίζονται όλα τα παραπάνω προβλήματα ανάλογα με την αναπτυξιακή ηλικία και την προσωπικότητα του κάθε παιδιού.